Het ondergaan van het Acanthamoeba-proces is een immens fysieke en mentale uitdaging. Pas na een paar weken van ontkenning en relativering, drong de ernst van de situatie tot me door. Dit is een langdurig, onzeker en onvoorspelbaar iets, dat impact heeft op mijn leven en dat van de mensen rondom mij.
Ik ben ongelooflijk kunnen terugvallen op familie en vrienden. En dat is wat me recht houdt. De mensen rondom mij helpen me om die emotionele rollercoaster af en toe te kalmeren. Dit gevecht strijd ik gelukkig niet alleen.
Ik kan dit ondermeer volhouden dankzij
- De liefde en zorg van mijn fantastische man, die door de dingen waar hij goed in is, mij het leven makkelijker maakt. Gaande van ieder half uur druppelen, tot het draaiend houden van het hele huishouden, inclusief vervoer regelen voor onze dochter die elke dag van en naar school en hobbies moet gebracht worden.
- De onuitputtelijke toewijding van mijn mama, zoals alleen mama’s dat hebben, om er te zijn, te luisteren, te rijden, te zorgen, te regelen, op te volgen, alle tijd van de wereld te maken.
- De steeds positieve, realistische en bemoedigende woorden van mijn schoonmoeder, o.a. tijdens onze ritten naar het ziekenhuis.
- De warmte, de liefde, de aandacht en de zorg van mijn dochter (die pas 8 is geworden). Ze kent mijn druppelschema vaak beter dan ik 😉 De maturiteit ook waarop een kind omgaat met een ouder die niet alles kan: ongelooflijk! (Dat is een sterke vrouw in wording, dat weet ik nu al)
- De onvoorwaardelijke steun van mijn zus. Die me blijft becomplimenteren. Die me vanuit haar creativiteit kan afleiden van de moeilijke momenten. Die rake feedback kan geven, zoals alleen zussen dat kunnen, waardoor ik inzichten krijg die me helpen om dit te doorspartelen. (Een familie vol powervrouwen hebben wij eigenlijk 🙂 ) Ah ja, en die heel wat zaken online bestelt in mijn opdracht, en firestarter was/is voor deze blog 🙂
- De overtuigende steun van mijn papa.
- De prachtige berichten en steun van mijn schoonvader, vol met warmte en welgemeende interesse voor dit proces.
- De steun en de oprechte bezorgdheid van mijn pluszonen.
- Mijn beste vriendin, die er gewoon altijd is – of het nu gaat om wat mentale ondersteuning of om concrete operationele hulp.
- Het Room without a roof-team dat alle verantwoordelijkheid heeft opgenomen, zonder dat daarover gesproken moest worden.
- De besloten facebook group voor AK-lotgenoten zoals ik.
- Onze buren, voor al hun praktische hulp.
- Heel wat mensen dichtbij en verder af die me op één of andere manier hebben laten weten dat ze aan me dachten.
Sterk omringd zijn in moeilijke periodes in je leven is een absolute must voor je fysiek herstel en je mentaal welzijn. Hopelijk ben jij ook goed omringd, op elke dag in je leven, en zeker op momenten dat het echt nodig is. Ik prijs mezelf alweer heel gelukkig dat ik zo sterk ondersteund ben. Geen geld ter wereld kan dat betalen.
Het beeld bij deze blog is een kunstwerk van de hand van Chantal Van Hoydonck, nog zo een talentvolle powervrouw uit mijn omgeving. Het werk werd in opdracht gemaakt, en zijn de handen van een dame en haar moeder. Een heel toepasselijk beeld voor deze blog vond ik. Bedankt dat ik dit mocht gebruiken! Wil je ook andere kunstwerken van Chantal bekijken? Je kan sfeer opsnuiven via haar Facebookprofiel. #ArtByTal
Look into my eye 