Pijn is onvermijdelijk, lijden is optioneel

Eind april. De pijn die ik heb is bijna niet te stillen. De pijnstillers volgen elkaar in een sneltempo op, maar toch raak ik niet pijnloos de dag door. En de nachten al zeker niet. De bijwerkingen van de medicatie die er bovenop komen (lees ook mijn vorige blog), zijn geen geschenk om me door deze lastige periode heen te slaan.

Aangezien de bijwerkingen bij mij ook elke dag lijken toe te nemen, ga ik op zoek naar wat me nog zou kunnen helpen. Want het duurt te lang, het gaat ondertussen over weken. Zonder medicatie heb ik geen enkel moment van rust of recuperatie. Maar de bijwerkingen zorgen dan weer voor heel wat onrust, dus in feite zit dat niet goed. Tijd voor een andere aanpak.

The A-team

Omwille van mijn trillende benen en opgespannen spieren, ga ik te rade bij Aline, goede vriendin en top-kinesiste aan huis (yes, I know – lucky me – wat een luxe om een kine aan huis te hebben!! :)). Ze helpt me om te begrijpen wat mijn spieren doen onder invloed van de medicatie. Ze helpt me om mijn houding wat te verbeteren en de spanning wat te verminderen. Ik loop ondertussen al een hele tijd in een zeer onnatuurlijke houding – daar wijst ze me op – aangezien ik heel de tijd mijn oog wil beschermen. Ik loop letterlijk gebukt zonder dat ik het besef. Ze herinnert me aan yoga-oefeningen die we vroeger samen deden, en dat het goed zou zijn moest ik die draad terug kunnen oppikken.

Ik ben altijd ‘into yoga’ geweest, dus misschien kan dat me inderdaad wat helpen. Vroeger volgde ik wel eens een aantal youtube-yogasessies van ‘Yoga with Adriene‘. Ideaal voor nu. Adriene praat heel veel, perfect dus voor mensen die niet naar het scherm kunnen kijken, zoals ik! Maar de sessies zijn te zwaar op dit moment… Na een kwartier moet ik stoppen, omdat ik te veel pijn heb en lichamelijk de energie niet heb om de oefeningen te doen. Een domper is dat! Want dat zegt meer dan ik wil weten over mijn slechte conditie. 😦

Maar gelukkig ontdek ik dat Adriene een heel gamma aan sessies heeft. Ze heeft er zelfs voor pain relief. Die sessies, waarin vooral gefocust wordt op bewust ademhalen, helpen me. Het verzet mijn gedachten en het lijkt ook de scherpe kanten van pijnlijke momenten af te halen.

No-nonsense meditatie

Hoewel ik zeer weinig licht kan verdragen en dus niet kan lezen, kan ik het me toch niet laten om het ‘Het No-Nonsense Meditatie Boek’ van Steven Laureys te bestellen. Ik hoorde voor het eerst van hem via een podcast van Touché, waarin hij vertelde over de onderzoeken die hij als neurochirurg doet naar o.a. meditatie. Baanbrekend vind ik het – hoe hij het aandurft om de klassieke geneeskunde naast alternatieve praktijken te zetten. Het feit dat hij ondertussen wetenschappelijke resultaten neerlegt wat betreft meditatie bij o.a. pijn, intrigeert me enorm!

Het boek lezen lukt me per halve bladzijde (en niet alle dagen) maar het idee van meditatie prikkelt me. De link met yoga is ook erg groot. Ik ga er, aan de hand van een aantal meditatieapps, mee aan de slag. Beginnen met mediteren is immens moeilijk (vind ik toch), maar het helpt me op zware dagen om wat meer afstand te nemen van de pijn.

‘Pijn is onvermijdelijk, lijden is optioneel.’

Haruki Murakami

Bovenstaande quote vond ik in het boek van Laureys. Geloof me, in de situatie die ik zit, is dat een uitspraak van formaat. Maar ik vat het. Ik begrijp het. Alleen merk ik dat ik de quote enkel kan waarmaken als ik bewust werk maak van mijn ademhaling en bewust-zijn. Heavy sh*t… but hey, what else is there to do?!

Laureys schrijft ook dat er in de klassieke geneeskunde te vaak en te snel naar medicatie wordt gegrepen bij bijvoorbeeld de behandeling van pijn. Terwijl chronische pijn ook een impact heeft op onze gemoedstoestand, vermoeidheid, … wat mogelijks weer het herstel tegenwerkt… Ook hier geloof ik dat het typische ‘balans vinden’ tussen medicatie én alternatieven zoals meditatie heel hard van toepassing is.

Overleven

Op dit moment zoek ik dingen die me helpen om te overleven, en yoga en meditatie zijn, naast de medicatie (die ik een klein beetje heb kunnen afbouwen) alvast 2 pistes. Maar iets in mij zegt nu al, dat iedereen (ook zonder chronische pijn) gebaad zou zijn bij ‘bewuster zijn’ en ‘bewuster ademhalen’… Misschien pleit ik binnen enkele maanden wel om het zelfs op de werkvloer in te voeren. Want ook die omgeving is er soms één van ‘overleven’.

Ik denk er nog even bewust over na 😉

Namasté.