Begin mei. Er komt voorzichtig goed nieuws. Het epitheeldefect bleef elke dag verkleinen en is ondertussen volledig weg! De wonde is gesloten. Dat zou willen zeggen dat nu ook de lichtgevoeligheid en de pijn stilaan zal beginnen afnemen.
Mijn oog is nog wel steeds een wrak. De druppels blijven een ware marteling, ik kan mijn oog nog steeds niet openen en de pijn aan de linkerkant van mijn gezicht blijft aanhouden.
Het epitheel is nu wel gesloten, maar omwille van alle behandelingen van de laatste maanden, heeft het nog wel een herstelperiode nodig. Het druppelschema blijft aangehouden trouwens. In de loop van de komende weken zal dat heel gestaag afgebouwd worden (als alles goed blijft lopen). In het ziekenhuis zijn ze zeer alert voor een mogelijke terugval. Veel concrete cijfers over Acanthamoeba Keratitis en de behandeling ervan zijn er niet, maar het is wel geweten dat deze parasiet een geniepig beestje is dat plots terug kan verschijnen, zelfs na een langdurige behandeling. Daarom duurt de gemiddelde druppelbehandeling minimaal 6 maanden. (Jeej!)
Ik ben toch blij om te kunnen zeggen dat deze behandeling een positieve impact heeft tot nu toe. YES!
Ik kijk liever nog niet naar dat licht aan het einde van die tunnel, maar er is er dus misschien wel één.
Look into my eye 