Acanta-dinges

“Acanta… euhm… kan u dat even voor mij spellen?”

Het is 25 maart 2021. Ik ging in de voorbije 6 weken elke week op consultatie in het ziekenhuis bij een hoornvliesspecialist. Eind januari begon één van mijn ogen onophoudelijk te tranen. De irritatie van mijn oog en de daarbij horende pijn werd alsmaar erger, en dan vooral als ik aan mijn laptop aan het werken was. Een geschenk voor een trainer/consultant die sinds maanden (door Corona) enkel nog online aan de bak kan… NOT!!!!

Het begon met een vermoedelijke ‘wonde’ in mijn oog. De diagnose evolueerde in die 6 weken van ‘wonde’, naar ‘schimmel’, naar ‘virus’, naar een combinatie van verschillende diagnoses… Elke week werd er een andere behandeling opgestart. De ene keer met druppels, de andere keer een combinatie van druppels; zalfjes en pilletjes. De eerste dagen van elke behandeling ging het telkens even beter, maar daarna nam de pijn telkens weer toe. Geen enkele behandeling sloeg aan… Ondertussen ging ik meer en meer in het donker leven en werden mijn nachter korter door de pijn. Ik ging ook (buiten)licht en schermen meer en meer mijden.

In die week van 25 maart maak ik dus kennis met de Acanthamoeba Keratitis: een niet zoveel voorkomende, maar wel ernstige aandoening. Deze aandoening is zeer moeilijk te diagnosticeren, onder andere omdat ze het ziektebeeld van allerlei andere aandoeningen nabootst.

“Mogelijks is er sprake van Acanthamoeba.” zegt de arts. “Acanta…euhm… kan u dat even spellen??” vraag ik. “Ik zal het even voor u noteren. Weet wel dat als u er begint over op te zoeken, dat u heel wat horrorverhalen zal vinden. Zo ver is het bij u zeker nog niet!”

Je kan je voorstellen dat ik die nacht ook niet goed geslapen heb. De pijn was immens en mijn zicht werd alsmaar slechter. In een opzicht was ik misschien wel opgelucht dat er eindelijk gevonden was wat ik had en dat we de juiste behandeling zouden kunnen opstarten. In een ander opzicht was ik erg ongerust. Ik, de eeuwige optimist, had tot dan toe elke week gedacht dat het de week erna wel voorbij zou zijn. En dat die ene nieuwe behandeling me in een paar dagen zou genezen. Niet dus…

Toen één week behandeling op de Acanthamoeba niet werkte zoals verwacht, werd ik voor verdere behandeling doorverwezen naar het universitair ziekenhuis.